Hemelglobe van Gerard Mercator

Tien jaar na zijn aardglobe voltooit Mercator ook een hemelglobe. Het stuk wordt opgedragen aan de toenmalige prins-bisschop van Luik, Georgius van Oostenrijk. Deze globe is het materiële bewijs dat Mercator zich ook actief bezighoudt met kosmografie, de beschrijving van hemel en aarde. De kern van de hemelcartografie zijn de posities van de sterren aan de hemel. Daarnaast bracht Mercator de sterrenbeelden aan met hun omvangrijke naamgeving. Ook bij dit ontwerp vergelijkt Mercator kritisch alle beschikbare bronnen, tot hij een eigen stijl vindt. Zijn astronomie beperkt zich tot de weergave van een model van de verschillende sferen waarin de zon, de planeten en de sterren bewegen. Mercator volgt niet de heliocentrische ordening van Copernicus, want hij stelt dat de aarde het centrum van de wereld is en dat het firmament beweegt.

Door het commerciële succes van de aard- en hemelglobe van Mercator worden zij tot in de 19de eeuw als model genomen en worden globes enkel nog als paren ontworpen en verkocht.